Met een bijwijlen heroïsche bezetenheid is de jonge kunstenares, Brigitte Grade momenteel bezig de kunstwereld te veroveren. En in diezelfde kunstwereld, waar voor elke plaats, met “elke vezel in het lichaam” moet “betaald” worden, kan elke stap naar de top averechts verklaard worden. Maar er is het prachtige gezegde van Robert Frost: Een moeder heeft twintig jaar nodig om van haar zoon een man te maken; een andere vrouw maakt een dwaas van hem in 20 minuten. Brigitte Grade op zichzelf reeds een fenomeen; haar vastberadenheid om het waar te maken in de kunstwereld is evenredig aan haar capaciteiten en die heeft ze zat! Waarschijnlijk zit haar opleiding bij Veerle Rooms, een van de grootsten op grafisch gebied, daar voor veel tussen. Maar Brigitte Grade aan het werk zien, minuscuul, technisch, nooit tevreden, een kunstvrouw met panache, een vrouwelijke bravoure met een oog voor het onzichtbare; dat is indringend en onvergankelijk. Dat is kunst. De toekomst lijkt verzekerd. Belangrijk in haar evolutie was de zeven jaar die ze bij Allergan als medisch afgevaardigde doorbracht. (een multinationale gespecialiseerd in oogheelkunde en optiek)
Vandaar haar meer dan gewone interesse voor het menselijk oog als inspiratiebron.
Dit menselijk oog, zo intrigerend door Grade weergegeven, is het uitgangspunt voor voor heel haar oeuvre. Haar techniek is perfect, af. Zonder meer. Haar etsen bvb. getuigen van een sublieme etstechniek en treffend voor dit magistrale is het feit dat de ogen ( op de werken) de kijker observeren. Dit beseffen veroorzaakt een uniek gevoel bij de toeschouwer die zichzelf tot kijkobject getransformeerd weet.
The Eyes of Grade : of hoe een kunstenares erin slaagt om het oog tot summum van kunst te maken. Met het oog begint en eindigt trouwens de hele kunst.
1994
Rob Goswin
Kunstcriticus
Het oog als infrarood bindmiddel tussen kunstenares en omgeving